Hanneke Wetzer schreef een boeiende en bijzonder fraai vormgegeven scriptie over hoe kunstenaars omgaan met door de overheid al dan niet kunstmatig opgeroepen angstgevoelens om zo allerlei bewakings- en toezichtsmethoden geaccepteerd te krijgen. In “Privacy is verdacht” legt Wetzer vooral de link tussen kunst en biometrie. Ze baseert zich daarvoor op kunstenaars die nieuwe media en controlesystemen op een kritische manier in hun kunst integreren en op een aantal recente tentoonstellingen die dit thema centraal stelden.
In haar eigen afstudeerproject laat Hanneke Wetzer zien hoe technologie steeds dieper in onze leefwereld binnendringt en daar op een laatste obstakel stoot: het menselijk lichaam zelf.
“Daarmee geeft ze een mooie paradox aan van de hedendaagse vraagstukken rond privacy en veiligheid. Technologie maakt steeds meer controle mogelijk in onze samenleving. Steeds meer en steeds betere informatie helpt om het gedrag van mensen te monitoren. Het aangrijpingspunt is het lichaam. Dat laat zich echter niet zonder protest als een soort ‘wachtwoord’ definiëren. Het lichaam kan doen waar het lichaam ook goed in is: bedriegen, voor de gek houden, veinzen, zich vermommen. De technologie wil het lichaam beheersen. Maar het lichaam kan zich als laatste verzetshaard in een ultieme poging trachten zich daaraan te onttrekken door middel van kunstzinnige listen en bedrog.”