We hebben het hier op dit blog al verschillende keren gehad over de nultolerantie die sommige gemeenten invoeren tegenover hangjongeren. De zogenaamde VIP-behandeling aan de Westkust en de drastische maatregelen rond de recreatiedomeinen waren recente dieptepunten. Maar is dat op zich al een brug te ver, dan gaan ze in Ternat nog een stap verder. Daar is geen sprake van hangjongeren, maar voeren ze wel alvast de nultolerantie daartegen in. Begrijpe wie kan.
’s Avonds spelen op speelplein? 50 euro boete!
De reactie van de Vlaamse Dienst Speelpleinwerk is gelukkig to the point:
“(…) dat een gemeente nu zonder klachten dergelijke preventieve maatregelen invoert op al zijn pleintjes, is een heel trieste primeur. Eén waarmee je een volledig verkeerd signaal geeft. Zo vertel je de burgers dat elke jongere die na 21.30 uur nog buiten is, gegarandeerd voor problemen zorgt. Straf. Jongeren worden op die manier in hun vrijheid beperkt. En ze hebben het al moeilijk genoeg om plaatsen te vinden waar ze hun ding kunnen doen.”
De paranoïde openbare ruimte
Dit soort absurde maatregelen zijn vooral illustratief voor onze visie op de openbare ruimte. Velen voelen zich er niet meer thuis. De buitenwereld wordt als bedreigend ervaren, een plaats voor riskante ontmoetingen. Het is een niemandsland dat je vooral gebruikt om ergens naartoe te gaan, niet om met anderen te praten of te blijven hangen, tenzij op het terras van een café. Een straat dient om te passeren. Leven doe je binnen.
Tegelijkertijd is de openbare ruimte een mercantiele ruimte geworden. Of op zijn minst een efficiënte sluis voor onbelemmerd koopgedrag. Binnen zo’n opvatting zijn rondhangende jongeren per definitie ongewenst. Ze passen niet in het plaatje van de shoppingcentra met camera’s en veiligheidspersoneel, noch in het beeld van een geasfalteerd leven waar geen blaadje of papiertje in de weg ligt.
De “jacht op jongeren” past in de evolutie van een publieke ruimte die steeds minder publiek wordt. Wat niet in het beeld van een propere en veilige openbare ruimte past, moet zoveel mogelijk uit het straatbeeld geweerd worden. Rondhangen en plezier maken met vrienden komt dan meteen in het verdomhoekje van de overlast terecht en moet daarom met alle middelen bestreden worden. Met als gevolg dat een openbare ruimte die op die manier “leefbaar” gehouden wordt, in feite gewoon dood is.
Van kwaad naar erger. Bah. Tijd voor actie! Maar zeker niet met te veel, en zeker niet met jongeren, want dan zouden we wel eens beboet kunnen worden…
Steun de Hangman (en de Hangvrouw :-) want daar proberen ze tenminste rekening te houden met jongeren. Anders dan die sukkels in hun bakstenen kooien die allang vergeten zijn dat ze zelf nog jong geweest zijn. Of misschien oud geboren zijn. Neen, jongeren zijn geen paria’s en je moet ons zo ook niet behandelen. Geef ons plek om te hangen.
“Geef” ons plek om te hangen? Hangplekken moet je zelf pakken! Nu en altijd!!!!