Schrijver Marc Reugebrink schreef voor De Standaard een bijdrage over slimme meters, waarin hij zich afvraagt waarom een bedrijf zomaar, zonder zijn toestemming, toegang zou moeten krijgen tot zijn verbruiksgegevens.
A man’s home is his castle. Als particuliere want geprivatiseerde bedrijven menen dat ze zonder mijn medeweten in mijn huis mogen kijken, dan wordt er iets in mij wakker. Afgelopen vrijdag stonden er lieden van Eandis in mijn slaapkamer om een meter te plaatsen waarop ze zonder mijn tussenkomst kunnen aflezen hoeveel ik op welke momenten verbruik. Daar gaan mijn plannen om via een clandestiene wietplantage op zolder mijn karige inkomen als arme schrijver wat aan te vullen. En ik die dacht dat het hier een proefproject betrof zonder verplichting om deel te nemen.
Lees de volledige tekst van Marc Reugebrink op zijn blog: Slimme meters zijn geen recht maar een plicht. Eén van de reacties op de blog vat het mooi samen: Verfrissend om nog eens iemand te horen zeggen : “Ho! Tot hier en niet verder! Waar zijn we eigenlijk mee bezig?”