Fikry El Azzouzi schreef voor KifKif een heerlijke satirische column over de oproep van procureur Herman Dams aan alle weldenkende Antwerpenaren om alles wat er in doorsnee Vlaamse ogen verdacht uitziet, meteen ook maar aan de politie te melden. Een kliklijn, met andere woorden. Dams werd daarin uiteraard snel bijgetreden door usual suspects als minister Annemie Turtelboom en Big Bart De Wever. Wat Fikry El Azzouzi de suggestie voor een nieuw straatbord ontlokte: “U betreedt nu een klikstraat. Big Bart houdt je streng in de gaten”.
Aangezien de burgerbevolking een neiging naar ongehoorzaamheid heeft, moeten we checkpoints plaatsen. Daar houden we ook een taaltest en controleren we of ze hun broek wel tot boven hun navel opgetrokken hebben. Iemand met bemodderde schoenen of iemand met een ongestreken broek, dat is bij ons zoals een kleurling aan de ingang van een discotheek: die komt er niet in. Maar als ze berouw tonen, hun schoenen poetsen en hun broek gladstrijken, dan krijgen ze een nieuwe kans. Slaan en zalven heet dat in Bijbelse termen. Want in een klikstraat draait alles maar om één ding: horen, zien en klikken. Of een draai om de oren.
Stel je voor dat er heuse klikdorpen zouden zijn. Een zelfgemaakte hof van Eden. Waar je tijdens het marcheren niet steeds over je schouder moet kijken omdat een kleine terrorist een sneeuwbal op je hoofd kan gooien. Waar de gordijnen bewegen om te zien wie er voorbij wandelt. Waar iedereen een zender in zijn oor heeft en je kinderen kunt volgen via een gps. Waar vogeltjes Wagner beginnen zingen en spontaan op je schouder landen. Waar oudjes op de muziek van Mary Poppins dansen en er geen hiphop te horen is. Waar iedereen een streepjescode draagt. Ja, klikken. Klikken maakt van de wereld een aards paradijs.