Kennis is macht. Of in tijden van Big Data, gegevens zijn geld. Steeds meer bedrijven proberen zoveel mogelijk data te verzamelen en te analyseren om aan bedrijven de perfecte match voor te stellen: de zwevende klant met het juiste profiel die naar dat bedrijf op zoek is, maar dat zelf nog niet weet.
De technologie loopt hier een paar lichtjaren voor op de mate waarin mensen zich hiervan bewust zijn. Het privacydebat wordt in de gemiddelde huiskamer nog te vaak verengd tot ‘ik heb niets te verbergen, dus ik kan hier geen last mee krijgen’. Integendeel, als het aanbiedingen op maat van de lokale supermarkt, autodealer of reisagent oplevert, lijkt het zelfs nog een win-win-situatie.
Pas als zal blijken dat het allemaal niet zo onschuldig is, zal de gevoeligheid voor de bescherming van de (digitale) identiteit toenemen. Tot dan kan je enkel hopen dat wie kan, een voorzichtigheidsprincipe hanteert.
Dat geldt des te meer voor de overheid. Overheden op alle niveaus zitten op een – letterlijke – schat aan informatie. Ze hebben die enkel en alleen omdat ze een geprivilegieerde relatie hebben met hun burgers. Burgers die daar trouwens, zelfs als ze zouden willen, niet kunnen aan ontsnappen. Natuurlijk worden overheden benaderd door de datajagers. Het is aan hen om ‘neen’ te zeggen. Het is helemaal ontoelaatbaar dat ze die gegevens ook nog eens zouden doorverkopen.
Gemeenten die informatie over bouwaanvragen doorspelen aan bedrijven als Infobuild, het is op zijn minst een stevig debat waard. Infobuild zelf steekt de bedoeling niet onder stoelen of banken: ‘gedetailleerde informatie omtrent te realiseren bouwprojecten in België’, bestemd voor architecten en aannemers, zodat ze over alle noodzakelijke gegevens beschikken om een opdracht in de wacht te kunnen slepen’. Daar is op zich niets mis mee. Maar het is een raadsel waarom gemeenten het als hun opdracht zouden moeten zien om daar aan mee te werken. En als dit kan, wat is dan het volgende?
We mogen verwachten van onze overheden dat ze ons zien als burgers, met onvervreemdbare rechten, ook op het vlak van privacy. Niet als klanten die desgewenst kunnen doorverkocht worden.
Deze column is van de pen van Liesbeth Van Impe, hoofdredacteur Politiek bij Het Nieuwsblad/De Gentenaar. Ze schreef de column voor de Big Brother Awards, waar “Verkoop van persoonsgegevens” één van de kandidaten is.
Meer info op bigbrotherawards.be