De Standaard wijst er terecht op dat de reactie van de Belgische overheid op de Belgacom hack op z’n best lauw kan worden genoemd. Ondanks de ernst van de inbraak, zoals gebleken is uit de details die de Standaard dit weekend publiceerde.
Het kabinet van Charles Michel: “De premier gaat volgend jaar – de exacte datum is nog niet bepaald – in Londen op bezoek bij de Britse premier David Cameron. Het is niet uitgesloten dat het dossier dan besproken wordt.” Minister van Digitale Agenda en Telecom Alexander De Croo van zijn kant wil het onderzoek van het federaal parket afwachten. “Eenmaal het onderzoek is afgerond, moet een gepaste reactie volgen.” Ook Belgacom zelf “wil niet reageren zolang het gerechtelijk onderzoek loopt.”
Met andere woorden: de regering hoopt dat de storm vanzelf overwaait. Een mogelijke verklaring is volgens de Standaard dat ook de Belgische inlichtingendiensten gevoed worden met informatie die afkomstig is van Amerikanen en Britten en in sommige gevallen verkregen zou kunnen zijn via de hacking van Belgacom. Bovendien zou er de vrees zijn dat de informatiestroom kan droogvallen als de Belgen te heftig uithalen naar ‘bondgenoten’ Groot-Brittannië en VS.
Maar toch …
Dat klinkt aannemelijk als verklaring, maar het doet niets af aan de ernst van de zaak. Europarlementariër Sophie in ’t Veld (D66) noemt de Belgacom hack onomwonden “het overtreden van de wet, het schenden van mensenrechten en het aantasten van ons democratische systeem.” Zoiets verdient een steviger reactie. Een openlijke terechtwijzing van de zogenaamde ‘bondgenoten’ die spioneren zou dan ook meer dan gepast zijn. Ook het oprichten van een parlementaire onderzoekscommissie, waar Groen voor pleit, zou een stap in de goede richting zijn. Die commissie zou ook kunnen nagaan hoe het precies zit met de relatie tussen onze inlichtingendiensten en de NSA en GCHQ. Belgacom van haar kant kan met de steun van de overheid een schadeloosstelling eisen.
Mogelijkheden zijn er genoeg om als regering duidelijk te maken dat wat er met Belgacom gebeurd is, haaks staat op de normale gang van zaken in een democratie. Niet reageren is de slechtst denkbare optie. De overheid moet hier zo snel mogelijk haar verantwoordelijkheid nemen en openheid en duidelijkheid creëren.