We hebben het hier in het verleden al verschillende keren geschreven (tot in den treure, zouden we bijna zeggen). Maar we moeten het blijkbaar blijven herhalen. We hebben het over het belang van sterke encryptie en op de gevaren die verbonden zijn aan pogingen om die versleuteling te verzwakken. Bijvoorbeeld door het verplicht inbouwen van achterdeurtjes, die veiligheidsdiensten alsnog toegang zouden moeten verlenen tot versleutelde data. Er gaan steeds meer en steeds luider stemmen op die pleiten voor een dergelijk soort master key, waarmee men bij juridische uitzondering tóch berichten kan ontcijferen. Wat er nooit bij verteld wordt, is dat dit niet alleen technisch onhaalbaar is, maar gewoonweg alle communicatie onveilig zou maken – dus ook die met bijvoorbeeld uw bank. Simpel gezegd, je kan het niet allebei hebben: én veilige communicatie én achterdeurtjes. Dat zou zoiets zijn als de sleutel van je voordeur onder de deurmat laten liggen.
Wij zijn overigens verre van de enigen die dat proberen duidelijk te maken. Begin dit jaar lanceerde een brede coalitie op initiatief van Access Now een open brief waarin ze regeringen wereldwijd opriep om zich uit te spreken voor encryptie en tegen het ondermijnen van beveiligde communicatie. En gisteren zette computerwetenschapper Jeroen Baert in een opiniebijdrage voor datanews nog eens op een rijtje waarom een encryptieverbod geen zoden aan de dijk zal brengen in de strijd tegen het terrorisme. Integendeel, een encryptieverbod zou een vreselijke vergissing zijn.
Overheden zien encryptie liever verdwijnen omdat het het blootleggen van terroristische netwerken zou bemoeilijken. Maar is dat probleem wel degelijk van een grootteorde die ordediensten doen uitschijnen? De bewering dat terroristen massaal overschakelen op geencrypteerde netwerken is moeilijk te staven. Zowel de terroristen in Parijs als Brussel gebruikten gewone telefoons waarin ze via gewone, ongeencrypteerde sms’en hun aanslagen coördineerden. Zijn er misschien eerst andere katten te geselen? In recente onderzoeken viel op hoe de coördinatie over de grenzen en tussen de verschillende ordediensten heen vaak pijnlijk moeizaam verliep, en hoe een schrijnend tekort aan middelen de politie in Brussel verhinderde om verdachten te volgen.
Ongelimiteerde private communicatie is een onwrikbare hoeksteen in een samenleving waarin vrijheid van meningsuiting geldt, en dat niet alleen voor journalisten of klokkenluiders. Dit recht zomaar bij het huisvuil zetten onder het mom van een terreurdreiging zou een vreselijke vergissing zijn.
Jeroen Baert: Een encryptieverbod zal terroristen niet stoppen (datanews, 26/8/2016)