Tussendoor even een kafkaësk verhaal over de luchthaven van Schiphol (zou het enkel daar gebeuren?) en de al even kafkaëske kantjes van het veiligheidstheater.
Je staat op het punt om een mooie reis te maken, maar dan verdwijnt je paspoort uit een van de bakken waar iedereen zijn persoonlijke eigendommen in moet plaatsen tijdens de veiligheidscontrole van Schiphol. Het overkwam Jamie, toen zij op het punt stond te vertrekken naar Los Angeles om daar een half jaar te gaan studeren.
De beveiliging bleek zich in ieder geval weinig te bekommeren om wat er gebeurd was.
Nadat Jamie de beveiligingsprocedure had doorgelopen, was haar paspoort inclusief boardingpass kwijt. Jamie vroeg het beveiligingspersoneel of ze naar camerabeelden kon kijken. ‘Nee dat kan niet’, zei de beveiliger tegen haar. Enige tijd later kreeg Jamie eindelijk iemand te spreken die direct voor Schiphol werkte, maar ook hij werkte moeizaam mee. Idem voor de Marechaussee op Schiphol, waar ze zeiden dat ze weinig kans zou maken en dat haar zaak onderaan de stapel zou worden geschoven. Uiteindelijk heeft Jamie geen aangifte kunnen doen. Ze moet achter een nieuw paspoort en visum aan. Het kan nog weken duren voordat ze haar studiereis kan gaan maken.
Tussendoor kreeg Jamie ook nog dit antwoord op de vraag om camerabeelden te bekijken.
‘Je hebt toch niks aan die beelden. Je kan wel zien of het een vrouw is of dat iemand een groen shirt draagt, maar je kan geen gezichten herkennen. Daarnaast draaien de camera’s ook rond, dus is de kans klein dat je iemands stappen vanaf het moment van binnenkomst kunt traceren.’ Jamie: „Ik vroeg toen of ze dan niet altijd alles filmden. Een collega van hem grapte toen en zei: ‘Ja, dat is ook wat we willen dat je denkt’. Ik voelde mij totaal niet serieus genomen. — bron: Metro
Uit de vele Facebookreacties op de pagina van Metro blijkt dat ze bij lange na niet de enige is met een negatieve ervaring met de veiligheidscontroles.