“Moest er geen verzet gekomen zijn en moest iedereen die invasie aanvaard hebben, dan waren wij nu allemaal nazi’s. Dan hadden wij nooit de vrijheid gekend die we sinds 1945 hebben gekend en die we nu vandaag stilaan heel onbewust aan het prijsgeven zijn door een aantal moderne technieken waarmee wij voortdurend in de gaten worden gehouden. Ik ben enorm bekommerd om onze privacy. Als je het verzet hebt meegemaakt en weet hoe belangrijk het is van soms te moeten onderduiken en onbekend te zijn, dan heb je de grootste vrees voor al de camera’s die overal hangen.”
Een reeks als “Kinderen van het verzet” kan je onmogelijk te weinig prijzen. De manier waarop de getuigen praten over hun verleden en over de impact die de gebeurtenissen tot op vandaag nog hebben, is tegelijk ontroerend, ijzersterk én (eindelijk) een waardig eerherstel voor de verzetsmensen die hun leven opgaven om weerstand te bieden tegen de nazi-bezetting. In de vijfde aflevering van de reeks legt één van die getuigen, Yvette Merchiers (voormalig decaan rechten aan de UGent), een duidelijke link met ontwikkelingen waar we ons vandaag ook best zorgen over zouden maken. Pijnlijk actueel.