Met de lancering van het Ministry of Privacy heeft nu ook België zijn eigen privacywaakhond. Wat we met datapanik al jaren op onze eigen bescheiden manier proberen te doen, kan nu eindelijk op professionele wijze en op grotere schaal gebeuren: onze privacy hoog op de agenda zetten. Niet alleen met de steun van datapanik, maar vooral met de steun van iedereen die mee wil bouwen aan een privacyvriendelijke toekomst.
Ministry of Privacy
Het Ministry of Privacy is vooral bekend van haar verzet tegen de vingerafdrukken op de eID, en trok ook naar het Grondwettelijk Hof tegen de maatregel. Nu is de organisatie officieel gelanceerd, en plant ze acties tegen de slimme camera’s, de slimme meter, smart cities, en zal ze ook leden vertegenwoordigen bij klachten.
The Ministry of Privacy werd eind 2018 opgericht, als Private Stichting om de fondsen te beheren van de stopvingerafdruk.be-crowdfunding, die ondertussen al meer dan 25.000 euro inzamelde. De Stichting was echter tot vandaag niet operationeel actief.
Elke week wel een nieuw privacyschandaal
Matthias Dobbelaere-Welvaert, directeur en privacy-activist: “We worden elke week wel opnieuw geconfronteerd met een privacyschandaal, het ene al wat groter dan het andere. De vingerafdrukken spreken uiteraard tot ieders verbeelding, maar evengoed was er vorige week terecht oproer ontstaan over hoe dokters zich illegaal toegang verlenen tot medische dossiers. Of denk aan ANPR-camera’s die overal zonder nadenken worden neergezet. Het stopt nooit, en dit land had dringend nood aan een échte privacywaakhond, wat andere landen trouwens al veel langer hebben”.
Er zijn in de buurlanden inderdaad tal van voorbeelden te vinden van privacy-activistische organisaties. Zo bestaat er in Nederland ‘Bits of Freedom’ en ‘Privacy First’, in het Verenigd
Koninkrijk ‘Big Brother Watch’ en in Oostenrijk ‘NOYB’, de waakhond onder leiding van de
bekende privacy-activist Max Scherms. Concurreren die initiatieven niet met elkaar?
Dobbelaere-Welvaert: “Neen, we vullen elkaar juist aan. Hoewel privacy uiteraard niet stopt aan landsgrenzen, en er onnoemelijk veel data wegvloeit over grenzen heen, zijn er echter heel wat Belgische thema’s die totaal onderbelicht blijven. We kijken de ganse tijd naar reuzen als Facebook en Google, maar er zijn ook Belgische bedrijven die het vaak niet al te nauw nemen met onze privacy. Proximus is een mooi voorbeeld van een lokale dataslurper. Bovendien is er geen enkele organisatie op dit moment die Belgische burgers kan vertegenwoordigen bij privacyklachten over overheden of bedrijven. Bedrijven en overheden hebben DPO’s (Data Protection Officers), maar de burger had niets. Dat verandert met the Ministry. Bovendien starten we nu wel in België, maar het doel is absoluut om uit te groeien tot een sterke Europese organisatie”.
Met de steun van iedereen die mee wil bouwen aan een privacyvriendelijke toekomst
The Ministry of Privacy telt ook een heuse board, met specialisten uit verschillende technische, academische, juridische en zelfs ethische disciplines. De board zal waken over de strategie van de Stichting en haar prioriteiten. Samen met ambassadeurs zal de Stichting campagnes voeren rond privacythema’s, reageren op vragen van journalisten en burgers, aan bedrijven en overheid ‘privacyvriendelijke technieken’ aanleren, en zaken voor de rechter brengen wanneer andere opties falen.
“We zien procederen écht als laatste stap. Met de vingerafdrukken hadden we geen keuze. De regering weigerde te luisteren naar experts terzake. We verkiezen echter eerst dialoog en lobby, en dan pas de rechtbank. Procedures zijn tergend langzaam. En natuurlijk ook erg duur, helaas”, aldus Redona Ukshinaj, Coördinator bij the Ministry.
Voor haar financiering rekent de Stichting op donaties, op ledenwervingen en zelfs uit de
verkoop van haar eigen ‘merchandising’. “Als een non-profit, staat of valt onze Stichting met leden. Heb je leden, dan heb je iets te zeggen in het debat. Anders wordt het moeilijker”, besluit Dobbelaere-Welvaert.
Wie de Stichting wil ondersteunen, kan dat doen via hun website.