Voor wie nog zou denken dat het met PRISM en co zo’n vaart niet zal lopen, is er het verhaal van een Duitse 18-jarige die na haar studies voor een jaartje naar de VS wilde om er onder meer te werken als au pair. Ideaal om het land te leren kennen en er tegelijkertijd haar Engels bij te schaven. Ze had het verblijf netjes geregeld en alles vooraf via Facebook grondig doorgesproken met de vader van de Amerikaanse familie. Alleen liep het fout toen ze op de Amerikaanse luchthaven ondervraagd werd door de veiligheidsbeambten.
Ze vertelde dat ze naar de VS kwam om vrienden van haar ouders te bezoeken en een cursus Engels te volgen. Waarop de veiligheidsbeambten een stapeltje prints boven haalden van al haar Facebook-gesprekken met de vader in Amerika. Het meisje werd ervan beschuldigd dat ze onder valse voorwendsels de VS probeerde binnen te geraken en werd meteen op een vliegtuig terug naar Duitsland gezet.
Nu kan je natuurlijk reageren dat het meisje het op zijn zachtst niet slim gespeeld heeft. Eerst door alles open en bloot op Facebook te bespreken. Daarna door op de Amerikaanse luchthaven te denken dat je wel weg komt met de waarheid een beetje te verdoezelen. Gespeeld en verloren, zou je dan kunnen denken. Maar de vraag is eerder of we het zomaar moeten pikken en normaal moeten vinden dat de Amerikaanse veiligheidsdiensten meelezen op Facebook. Het speelt geen rol of dat nu door een overijverige beambte gebeurt of via de achterdeur van PRISM gebeurt. Allebei zijn verwerpelijk.