Minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon mocht gisteravond bij Reyers Laat (en eigenlijk zowat overal) voor de zoveelste keer pleiten voor een databank waarin alle passagiersgegevens van iedereen voor lange tijd bijgehouden worden. Meer dan een ordinair promopraatje is het echter niet geworden. Erger nog, de minister vertelde een aantal pertinente onwaarheden.
Het begint met de uitspraak dat hij zeker niet wil dat alles van iedereen bijgehouden wordt. Eigenaardig, want daar gaat het bij een dergelijke PNR databank net om: het systematisch verzamelen en doorlichten van de passagiersgegevens van alle reizigers. En anders dan de minister het laat uitschijnen, gaat het zeker niet alleen om algemene zaken als adresgegevens of rekeningnummer of welke trein of welk vliegtuig iemand neemt. Zoals het voorstel al een paar keer voorgelegd werd aan het Europees Parlement gaat het ook om gevoelige gegevens zoals ras of etnische afkomst van de passagier, politieke overtuigingen, godsdienst, gegevens over de gezondheid of seksuele geaardheid. Dit soort data worden nu al verplicht verzameld en bijgehouden van wie met het vliegtuig naar de Verenigde Staten wil reizen.
Het is dit soort verregaande verzamelwoede die van het PNR-dossier in het Europees Parlement een fel gecontesteerd dossier heeft gemaakt. Niemand heeft een probleem met het volgen van de verplaatsingen van iemand die van terrorisme verdacht wordt. Maar dat is iets helemaal anders dan de politieke overtuiging van uw buurman en de seksuele geaardheid van uw overbuur die het vliegtuig wil nemen om op zijn vakantiebestemming te geraken. Niemand heeft tot op heden kunnen uitleggen waarom ook die laatste gegevens vijftien jaar lang bewaard moeten worden en wat dat dan bijdraagt aan de strijd tegen de terreur.
Minister Jambon heeft zich voor dit alles onder meer laten inspireren door de Britse inlichtingendiensten, waar hij net op bezoek geweest was. Daar heeft hij zich laten influisteren hoe goed het eigen PNR-systeem van de Britten wel werkt. Wij durven dat te betwijfelen. Niet alleen omdat we het moeilijk vinden om een inlichtingendienst zomaar op zijn woord te geloven, zolang daar nergens deugdelijk onderzoek naar gebeurd is. Maar vooral omdat de foutenmarge, zoals de Britten zelf toegeven, niet minder dan 80 procent bedraagt. Met andere woorden, 4 van de 5 alarmsignalen die afgaan betreft onschuldige burgers. Ons lijkt dat niet bepaald een voorbeeld om trots op te zijn.
Meer lezen:
- Een gedetailleerde weerlegging van de zogenaamde “noodzaak” van een PNR databank vind je in het persbericht van de Liga voor Mensenrechten: PNR als anti-terreurmaatregel: ongevraagd, ongehoord, onwettig.
- Eén van de beste recente artikels over PNR is van de pen van Edward Hasbrouck: Is the attack on Charlie Hebdo a reason for air travel surveillance?
- NoPNR! is een Duitse campagne website.
