Van videobewaking in naam van het milieu tot de uitbouw van een planetair sensorennetwerk. Niels Boeing stelt zich in het duitse weekblad Freitag de vraag of we bij de plannen voor de redding van het milieu, niet op onze hoede moeten zijn voor een sluipend totalitarisme. Hij stelt de vraag meteen op scherp: evolueren we niet langzaam naar een ecodictatuur? Hij denkt daarbij aan de toenemende controledwang, waarbij computernetwerken en ecologische correctheid de bewakingsfantasieën van bepaalde overheidsambtenaren doorkruisen. Boeing ziet hierin alleszins het gevaar dat de tolerantie voor drastische bewakingsmaatregelen verder toeneemt, vanuit een hoek die de verdedigers van de mensenrechten niet in het oog hebben. Johny Lenaerts geeft in de introductie van zijn vertaling een voorbeeld dat akelig dicht bij huis komt.
‘Het sluikstorten moet absoluut verminderen,’ zegt Karine Lalieux, PS-schepen van Openbare Reinheid (sic!) in Brussel. Daarom koopt ze vier mobiele camera’s die op de meest populaire illegale stortplaatsen worden gezet (De Standaard, 18 mei). Het is maar één van de vele voorbeelden waarin ecologische motieven worden ingeroepen om de controlemaatschappij verder uit te bouwen. Elders dromen veiligheidsdiensten van de uitbouw van een planetair sensorennetwerk, dat een absolute controle moet mogelijk maken. Het zou de groenen sieren als ze van dit soort plannen zouden afstand nemen en resoluut de bescherming van de privacy op zich nemen. Zijn zij daartoe bereid?
Lees de volledige tekst hier.