Zijn databanken en hun beheerders te vertrouwen? Als je de databanken, hun beheerders en hun apologeten mag geloven uiteraard wel. Als je de feiten een keer op een rijtje zet, dan lijkt een gezonde dosis wantrouwen al meer op zijn plaats.
- Oktober 2008, de vertrouwelijke gegevens van 30 miljoen klanten van Deutsche Telekom, waaronder nummers van bankkaarten, zijn gedurende 48 uur vrij toegankelijk op internet.
- Oktober 2008, Deutsche Telekom geeft toe dat de persoonlijke gegevens van 17 miljoen klanten van zijn mobiele telefonietak T-Mobile werden gestolen.
- Oktober 2008, het Britse leger verliest de persoonlijke gegevens van 1,7 miljoen Britten die interesse hadden om het leger in te gaan.
- Oktober 2008, een harde schijf met de personeelsgegevens van 100.000 militairen verdwijnt uit een ‘extra beveiligd’ gedeelte van een luchtmachtbasis.
- September 2008, de fiscus van Noorwegen stuurt de gegevens van 4 miljoen belastingbetalers naar kranten, radio en tv-zenders.
- September 2008, een USB-stick met vertrouwelijke plannen van het Britse leger wordt teruggevonden op de vloer van een nachtclub.
- Augustus 2008, een computer met de bankgegevens van meer dan een miljoen klanten van de Royal Bank of Scotland staat te koop op eBay.
- Augustus 2008, de vertrouwelijke gegevens van 6 miljoen Duitsers kunnen voor 850 euro aangekocht worden via internet.
- Enzoverder …
Het zijn maar een paar recente voorbeelden van de manier waarop met onze vertrouwelijke gegevens wordt omgesprongen. In slechts één van de hierboven aangehaalde voorbeelden is er echt sprake van gegevensdiefstal. In de andere gevallen gaat het telkens om gegevens die op een of andere manier te grabbel worden gegooid.
Nog eentje voor oktober 2008, overgenomen uit De Morgen van dit weekend, boomerang!:
Via de officiële politiesite fedpol.be is een heleboel informatie toegankelijk die niet bedoeld is voor het grote publiek.
Een lijst met de namen van alle agenten van het land – met hun rang, eenheid en telefoonnummer – is er na enig zoeken gewoon op terug te vinden. Zelfs de namen van leden van de elite-eenheid van de politie, die alle aandacht angstvallig mijden, staan zomaar op de site.
Maar ook instructies om politiekaarten na te maken, procedures om een helikopter van de politie in te schakelen en zelfs paswoorden om in internationale politiedatabanken te geraken, liggen zomaar te grabbel. Hoge officieren en vakbondsleden van de politie reageren geschokt. (belga/sps)