Een ontluisterende long read in The New York Times over de manier waarop de Amerikanen gehackt werden in de aanloop naar de presidentsverkiezingen. Naar verluidt komt de toegepaste tactiek recht uit het officieuze Russische handboek informatieoorlogsvoering. Dat legt uit hoe je met foutieve informatie de bevolking in de war brengt en via strategische lekken onrust zaait. Bedoeling is het algemene vertrouwen in de traditionele informatiebronnen te doen wankelen.
While there’s no way to be certain of the ultimate impact of the hack, this much is clear: A low-cost, high-impact weapon that Russia had test-fired in elections from Ukraine to Europe was trained on the United States, with devastating effectiveness. For Russia, with an enfeebled economy and a nuclear arsenal it cannot use short of all-out war, cyberpower proved the perfect weapon: cheap, hard to see coming, hard to trace.
Lees het volledige verhaal: The Perfect Weapon: How Russian Cyberpower Invaded the U.S.
De gevolgen voor onze onlinevrijheden
Nathalie Van Raemdonck (Centrum voor Cybersecurity België) gaat in een opiniebijdrage voor De Morgen verder in op die cyberoorlog.
In de toxische voedingsbodem van filter bubbles en een post-truth-samenleving, waar geen feiten van gevoelens meer worden onderscheiden, zag Poetin de uitgelezen kans om zijn invloedssfeer uit te breiden. Nu het Amerikaanse vertrouwen in de democratie naar een dieptepunt is gezakt, lijken de VS rijp om de autoritaire staten te vervoegen.
Obama en co. weten best dat Poetin het spel zo heeft gespeeld. Maar als ze toegeven dat er een probleem is met de vrije informatiestroom, wil dit zeggen dat ze er zelf ook controle op moeten gaan uitoefenen. Je kunt de Russen enkel verslaan in de informatieoorlog door er zelf een te gaan voeren, en je informatie zélf te gaan beveiligen in eigen land. Het Westen is nu al in die richting aan het opschuiven. Counternarratives tegenover radicalisering plaatsen, hate speech aan banden leggen en fake nieuws bannen: zulke maatregelen worden vandaag algemeen toegejuicht. En hoe kun je er tegen zijn, als je ziet wat voor samenzweringstheorieën momenteel een podium krijgen?
Haar conclusie is weinig opbeurend.
Alle signalen wijzen erop dat we maar één kant zullen opgaan: die van een gecontroleerder internet. Met iemand als Trump aan het stuur is het niet onmogelijk dat die controle in the land of the free veel verder zal gaan dan Russische invloed tegenhouden. De vraag is nu welke richting Europa op zal gaan. Zijn er middelen die ons wapenen tegen de volgende informatieoorlog, zonder onze onlinevrijheden op te moeten geven? Ik geloof er niet in, maar ik hoop vurig dat ik ongelijk heb.
Dat is natuurlijk de ene kant van het verhaal. Zoals het verteld wordt door de Amerikanen. Het klinkt goed, het klinkt zelfs aannemelijk en het zou me niets verbazen als het meeste ervan klopt. Maar het blijft slechts een kant van het verhaal. Het lastige aan dit soort toestanden is dat het zelden helemaal duidelijk wordt wat en wie er werkelijk allemaal achter schuil gaat. Dat de Russen met een cyberoorlog bezig is, is geen nieuws. Maar de Amerikanen evenzeer. En andere landen doen graag mee. Allemaal zijn ze in hetzelfde bedje ziek. Maar wij zijn natuurlijk wel allemaal de dupe van dit soort infowars. Niet alleen met een incompetente malloot als Trump aan het hoofd van Amerika, maar ook met een internet dat nog meer dan vandaag aan banden gelegd wordt. En er was al zo weinig over van dat ooit zo vrije internet.