In een opiniebijdrage voor De Morgen maken een aantal Antwerpse organisaties die actief zijn omtrent sociaal zwakkere bewoners duidelijk waarom ze weinig heil verwachten van de aangekondigde drugsaanpak van de nieuwe bestuursploeg. “De ‘war on drugs’ zal een maat voor niets blijken”, menen ze.
“Het is begrijpelijk dat buurtbewoners reageren tegen problemen in hun woonomgeving en vragen aan de overheid om daaraan te werken. De gevraagde oplossing, een meer repressieve aanpak, draagt evenwel niet bij tot een fundamentele aanpak. (…) Als een beleid doeltreffend wil zijn, dan richt het zich op de bestrijding van armoede en sociale uitsluiting. Niet op symptomen, niet op het wegduwen van een sociale problematiek achter de gevels, in de verborgenheid.”
“De werkelijke agenda van de zogenaamde overlastbestrijding lijkt het verdrijven van volkse cafés, theehuizen en winkels van sociaal zwakkere groepen en uiteindelijk de sociaal zwakkeren zelf. De wijk kan dan ingenomen worden door kapitaalkrachtigen. Gentrificatie wordt deze aanpak genoemd, sociale verdringing is een duidelijker woord.”
“Veiligheid beschouwen we als een grondrecht. Het zijn vooral de gewone man en vrouw in de straat die er recht op hebben dat die gewaarborgd wordt. Hoe waarborg je veiligheid in een buurt? Interventieteams zijn daar niet geschikt voor, we horen te vaak klachten van intimidatie en agressie. Maar zelden klagen sociaal zwakkere groepen over de wijkagent, en die functie verdient uitbreiding: zichtbare ‘wandel’-politie die een goed contact onderhoudt met bewoners en handelaars, vriendelijk en aanspreekbaar, maar tegelijk kordaat de wettelijke grens bewakend. Een veilige maatschappij is een samenleving waarin armoede en sociale uitsluiting met alle middelen bestreden worden. Overlast of conflicten pak je eerst aan met overleg en sociale werkers/begeleiders.”